به نقل از «قدس آنلاین»

«لقمان قرآن» وارد بازار نشر شد

تاریخ انتشار: ۲۵ آذر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۳۰۰۲۷۹

کتاب «لقمان قرآن» دومین جلد از مجموعه تفسیر مصور قرآن کریم برای نوجوانان و جوانان است. لقمان قرآن با نگاهی ویژه و طراحی منحصربه‌فرد قرآن را به زبانی قابل فهم و با استفاده از تصویر به نوجوانان و جوانان توضیح می‌دهد.

سوره لقمان یکی از سوره‌هایی است که با پرورش اخلاقی، می‌خواهد روابط افراد با جامعه را سروسامان بدهد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

سپس به خلقت آسمان‌ها و زمین و موجودات بی‌شماری که میان آنها است، اشاره شده و می‌خواهد فقط خداوند آفریننده را که پروردگار عالم است، پرستش کند و از او مدد بخواهد. سپس صحبت از «لقمان» می‌شود؛ کسی که خداوند به سبب رویگردانی‌اش از کارهای بیهوده و زندگی شاکرانه، به او حکت عطا کرد و او معلم این حکمت به اطرافیانش شد.

جلد اول این اثر با عنوان «یاسین قرآن» با استقبال همگانی به چاپ پنجم رسیده است.

در سوابق مجتبی فائق تالیف کتاب «آسیب‌شناسی کارگزاران حکومت از دیدگاه نهج‌البلاغه» است که اثر برتر دومین جایزه علوم انسانی با عنوان جایزه علامه جعفری است و بسیاری از صاحبقران این پژوهش دانشگاهی را مورد تایید قرار داده‌اند.

شکرگزاری از مهم‌ترین نشانه‌های حکمت، خدا است

مخاطبان در بخشی از متن این کتاب می‌خوانند: در برخی روایت‌ها آمده است که خداوند، به لقمان اختیار داد تا از بین نبوت و حکمت یکی را انتخاب کند و او نبوت را نپذیرفت و حکمت را خواست؛ پس خداوند به او حکمت داد. (تفسیر جوامع الجامع، ج۵، ۶۲)

در کلامی از امام صادق(ع) آمده که به لقمان حکمت داده شده چون پرهیزکار بود، کم‌سخن می‌گفت، در اطاعت از خدا جدی بود، خود را به دیگران وابسته نمی‌کرد، به کار خویش سرگرم بود و در کاری که به او مربوط نبود وارد نمی‌شد، خشمش را کنترل می‌کرد، شوخی بیجا نمی‌کرد و بیهوده نمی‌خندید، برای دنیا نه خوشحال می‌شد و نه غمگین؛ میان مردم، صلح و آشتی برقرار می‌کرد و به هم‌نشینی با عالمان و فقیهان علاقه زیادی داشت. (تفسیر الصافی، ج۴، ۱۴۲)

«حکمت» مجموعه‌ای از علم، عمل و اخلاق خوب و پسندیده‌ است که از هدایت خداوند سرچشمه می‌گیرد. (تفسیر نمونه، ج۱۷، ۳۶-۳۷)

در این آیه آمده است که به لقمان، حکمت داده شد و او برای این نعمت، خدا را شکر کرد. یکی از مهم‌ترین نشانه‌های حکمت، شکرگزاری خداست.

«شکر» یعنی اینکه انسان تک‌تک نعمت‌ها را ببیند و آن‌ها را از خدا بداند و در جهتی استفاده کند که خداوند راضی است. معمولا برخی نعمت‌ها دیده نمی‌شوند و درنتیجه شکرشان هم به جا آورده نمی‌شود، مثلا سلامتی، امنیت، بهره‌های مادی و معنوی که از طریق ژنتیک و وراثت از پدر و مادر به انسان رسیده است؛ پس در قدم اول انسان باید نعمت‌ها را ببیند و بداند که همه آن‌ها از طرف خداوند برایش مهیا شده است و در مرحله بعد با قلب و زبان، شاکر پروردگار باشد و در آخر، در عمل هم از هر نعمتی در جای خود استفاده کند.(تفسیر نمونه، ج۱۷، ۳۷)

فایده‌ شکر هم برای خود آدم است؛ همان‌طور که ضرر ناسپاسی به خود او برمی‌گردد؛ خداوند نیازی به ما ندارد چه رسید به اینکه به شکر ما، محتاج باشد. شکر ما سبب بهره یافتن ما از توجه، رحمت و برکت اوست و اگر به خورشید وجودش پشت کنیم، تنها خود را از گرمای نورش محروم کرده‌ایم. به قول معروف: «گر جمله کائنات کافر گردند، بر دامن کبریایش ننشیند گرد». (خواجه عبدالله انصاری)(صفحه ۳۶ و ۳۷)

کتاب لقمان قرآن نوشته مصطفی نیک اقبال و مجتبی فائق در ۱۲۸ صفحه مصور و رنگی، در شمارگان ۶۰۰ نسخه در پاییز ۱۴۰۱ به چاپ نهم رسید.

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: لقمان قرآن

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۳۰۰۲۷۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فال حافظ امروز : یک غزل ناب و یک تفسیر گویا (8 اردیبهشت)

دیده دریا کنم و صبر به صحرا فکنم
و اندر این کار دل خویش به دریا فکنم

از دل تنگ گنهکار برآرم آهی
کآتش اندر گنه آدم و حوا فکنم

مایه خوشدلی آن جاست که دلدار آن جاست
می‌کنم جهد که خود را مگر آن جا فکنم

بگشا بند قبا ای مه خورشیدکلاه
تا چو زلفت سر سودازده در پا فکنم

خورده‌ام تیر فلک باده بده تا سرمست
عقده دربند کمر ترکش جوزا فکنم

جرعه جام بر این تخت روان افشانم
غلغل چنگ در این گنبد مینا فکنم

حافظا تکیه بر ایام چو سهو است و خطا
من چرا عشرت امروز به فردا فکنم

تفسیر :

افسوس گذشته و اشتباهاتی که مرتکب شده اید فکر شما را پریشان و آشفته کرده و بابت آن بسیار ناراحت هستید. اما چاره کار حسرت خوردن نیست و فایده ای نخواهد داشت.

در برابر رنج های زندگی صبوری کرده و به لذت های فانی دنیا دلبسته نباشید. برای داشتن آینده بهتر به خداوند توکل کرده و با عقل و درایت رفتار کنید تا به موفقیت برسید.

زندگی نامه حافظ

حافظ، شاعر فارسی زبان قرن هشتم هجری بوده که در سال ۷۲۷ هجری قمری در شهر شیراز متولد شد. پدر او بهاءالدین محمد نام داشت که در دوران کودکی حافظ، از دنیا رفت. حافظ در دوران نوجوانی شاگرد نانوا بود و به‌همراه مادرش زندگی سختی را سپری می‌کرد. گفته می‌شود او در اوقات فراغت خود به مکتب‌خانه‌ای که نزدیک نانوایی بود می‌رفت و خواندن و نوشتن را از همان جا فراگرفته است. او در مجالس درس علما و بزرگان زمان خود شرکت می‌کرد و نیز‌زمان برای کسب درآمد به کارهای سخت و طاقت فرسا می‌پرداخت. خانه حافظ در محله شیادان شیراز بود.

این شاعر بزرگ در دوران جوانی بر تمام علوم مذهبی و ادبی مسلط شد و در دهه بیست زندگی خود به یکی از مشاهیر علم و ادب سرزمین خود تبدیل شد. جالب است بدانید که او قرآن را به‌طور کامل حفظ بود و به همین خاطر تخلص حافظ را برای او انتخاب کردند. شمس الدین محمدبن بهاءالدین محمد حافظ شیرازی حدود چهل سال در حوزه درس استادان آن زمان از قبیل قوام الدين عبدالله، مولانا بهاء الدين عبدالصمد بحرآبادی، مير سيد شريف علامه گرگانی، مولانا شمس الدين عبدالله و قاضی عضدالدين عيجی  شرکت می‌کرد و به همین خاطر به اکثر دانش‌های زمان خود مسلط بود.

حافظ در دوران شاه شیخ ابواسحاق به دربار راه پیدا کرد و شغل دیوانی را برای خود انتخاب کرد. او علاوه بر شاه ابواسحاق، در دربار شاهان دیگری همانند شاه شیخ مبارزالدین، شاه شجاع، شاه منصور و شاه یحیی نیز حضور پیدا کرده بود. حافظ از طریق دیوانی امرار معاش می‌کرد و شاعری شغل اصلی او نبود. جالب است بدانید که بزرگ‌ترین گناه از نظر حافظ، ریاکاری و مردم‌فریبی بود. حافظ در دوران زندگی خود اشعار به‌ویژه غزلیات بسیار زیبا و معنی‌داری سروده است که نیز‌اکنون پس از گذشت قرن‌ها از آن، بوی تازگی داده و خواندنش آرامش‌بخش است. دیوان اشعار حافظ شامل غزلیات، قصیده، مثنوی، قطعات و رباعیات می‌شود.

حافظ در دوران جوانی عاشق دختری به نام شاخه نبات شد؛ البته برخی بر این عقیده‌اند که نام همسر حافظ نسرین بود و او این نام را به‌دلیل شیرین زبانی معشوقه‌اش به او اختصاص داده است. او برای رسیدن به معشوقه‌اش، ۴۰ شبانه روز را به‌طور مستمر در آرامگاه باباکوی شب زنده‌داری کرده و به دعا پرداخت. سپس، با شاخه نبات ازدواج کرد و حاصل این ازدواج یک فرزند پسر بود. حافظ تنها یک بار ازدواج کرد و پس از مرگ همسرش مجرد ماند. به همین خاطر بسیاری از عارفان و عاشقان، عشق مقدس و واقعی را در حافظ جستجو می‌کنند. پسر این شاعر بزرگ نیز در دوران جوانی در راه سفر نیمه‌کاره به هند همراه پدرش از دنیا رفت.

در تقویم رسمی ایران، ۲۰ مهر روز بزرگداشت حافظ است و هر ساله در این روز مراسم بزرگداشت حافظ با حضور پژوهشگرانی در سراسر دنیا روی آرامگاهش در شهر شیراز برگزار می‌شود.

 

آثار حافظ

دیوان حافظ شامل ۵۰۰ غزل، ۴۲ رباعی و چند قصیده است که آن را در در ۵۰ سال از زندگی خود سروده است؛ یعنی به‌طور متوسط در هر سال تنها ۱۰ غزل سروده است؛ زیرا او در لحظاتی خاص به سرودن اشعار خود می‌پرداخت و تمرکز خود را روی خلق آثاری ناب گذاشته بود که شایسته مقام معشوق باشد. این نکته بسیار قابل‌توجه و تامل‌برانگیز بوده و به همین خاطر دیوان او را به یک کتاب خاص و خواندنی تبدیل کرده است. دیوان حافظ بیش از ۴۰۰ بار به زبان فارسی و زبان‌های دیگر دنیا به چاپ رسیده است. حافظ لقب ماهرترین غزل‌سرای زبان فارسی را نیز با اقتدار از آن خود کرده و تک بیت‌های او بسیار درخشان و تماشایی است.

شاید تعبیر کردن یا قدرت تاویل پذیری را بتوان از مهم‌ترین خصوصیات اشعار حافظ به حساب آورد؛ زیرا هر کس که دیوان حافظ را باز کرده و غزلی از آن می‌خواند، با توجه به شرایط روحی خود برداشت متفاوتی از آن می‌کند؛ به‌گونه‌ای که حافظ آن شعر را فقط برای حال آن لحظه او سروده است. در اشعار حافظ، تناسبات هنری به شکلی ظریف و دقیق رعایت شده‌اند و ایهام و ابهام را به جا و درست به کار برده است. در برخی از اشعار حافظ، زبان طنز نیز به کار گرفته شده تا ناگفته‌ها به کمک زبان طنز بیان شود.

کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: فال حافظ امروز : یک غزل ناب و یک تفسیر گویا (7 اردیبهشت)